- ortaboylu
- is. Boyu orta olma.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
ortaboylu
Look at other dictionaries:
başmaqlı — sif. Başmaq geymiş, ayaqlarında başmaq olan. Arvad, kişi, oğlan, qız; Gön çarıqlı, başmaqlı; Gedir qoruq qaytaqsız; Gəlin, qızlar yaşmaqlı. A. S.. Ortaboylu, arıq, başmaqlı bir kişi məsciddən çıxıb gəldi. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
buğdayıbəniz — bax buğdayı. İclası ortaboylu, arıq, qələmqaş, qaragöz, buğdayıbəniz bir adam aparırdı. P. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cansız-çəlimsiz — sif. Çox cansız, çox zəif, cılız, üzgün. Cansız çəlimsiz uşaq. – Klavdiya birinci dəfə gördüyü cansızçəlimsiz, ortaboylu, sallaqbığlı bu adama diqqətlə nəzər yetirdi. Ə. Abasov … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dedikcə — sif. və zərf Olduqca, xeyli çox, son dərəcə (çox zaman sifətin dərəcəsini gücləndirir). Dedikcə gözəl mənzərə. Dedikcə yaxşıdır. Dedikcə ağıllı adamdır. Dedikcə maraqlı kitabdır. – Bir də qapı açıldı və içəriyə ortaboylu, sarışın, dedikcə zərif… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dolğun — sif. 1. Orta dərəcədə kök, dolu, ətli canlı. Dolğun yanaq. – . . Şərəf . . qələmə ağaclar kimi şax və nazik bədənli Şirzadı, . . dolğun, qarayağız Qızyetəri içəri buraxdı. M. İ.. Katib dolğun, sarısaçlı, ortaboylu bir qız idi. Ə. Vəl.. Batalyon… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dolğunvücud(lu) — bax dolğun 1 ci mənada. Bir az sonra yemək otağına iki tələbə də girdi: biri dolğunvücud, qırmızısifət idi, o biri arıq, ortaboylu idi. Ç … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gərdənli — sif. Qəşəng, gözəl gərdəni olan. Gərdənli qız. – Əli ucaboy, gərdənli, qarasaqqal, xoşsima bir kişi idi. N. N.. Ortaboylu Səkinə ətə cana dolmuş, gözəlləşmiş, gərdənli bir qadın olmuşdu. M. İ.. // Enlidöş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
iriləşmək — f. Daha iri olmaq; həcmcə, ölçücə, cüssəcə daha da böyümək; yekələnmək, irilənmək. Meyvələr gündən günə yetişib iriləşir. – <Fərmanın> ortaboylu nazik vücudu getdikcə iriləşir, bədənindəki uşaq kövrəkliyi daha az hiss olunurdu. Ə. S.. Göy… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kiçik — sif. 1. Həcmcə, ölçücə balaca; xırda (böyük müqabili). Kiçik əl. Kiçik göz. Kiçik otaq. Kiçik qab. Kiçik kitab. – Qapıçı kiçik pəncərədən <Nəbinin> nə istədiyini xəbər alır. «Qaçaq Nəbi». Kiçik və yoxsul daxmasının səkisi üzərində ortaboylu … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
lent — is. <alm.> 1. Bəzək və s. üçün işlədilən dar, uzun parça zolağı. Sarı lent. Ağ lent. Qara lent. – «Ura» səsləri altında qırmızı lent kəsildi, stansiya işə salındı. M. İ.. Gör qızların saçlarında; Necə ipək lentləri var! M. D.. Gördüm… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
